Jesus dulcíssimo, redentor do gênero humano, vede-nos diante do vosso altar, humildemente prostrados. Vossos somos, vossos queremos ser, e a fim de podermos estar mais firmemente unidos a vós, eis que cada um de nós hoje se consagra espontaneamente ao vosso sacratíssimo Coração.
Muitos há que nunca vos conheceram; muitos, desprezando os vossos mandamentos, vos têm repudiado. Tende piedade duns e doutros, benigníssimo Jesus, e atraí-os todos para o vosso santo Coração.
Sede rei, Senhor, não somente dos fiéis que nunca se afastaram de vós, mas também dos filhos pródigos que vos abandonaram; fazei-os tornar quanto antes à casa paterna, para que não pereçam de miséria e de fome. Sede rei dos que vivem iludidos no erro ou separados pela discórdia, e trazei-os ao porto da verdade e à unidade da fé, para que em breve haja um só rebanho e um só pastor.
Conservai incólume, Senhor, a vossa Igreja e dai-lhe uma liberdade segura e sem peias; concedei ordem e paz a todos os povos. Fazei que dum extremo ao outro da terra ressoe uma só voz: “Louvado seja o divino Coração pelo qual nos veio a salvação”.
A ele honra e glória pelos séculos. Amém.
Consagração a Cristo Rei
Português
Latim
Iesu dulcissime, Redemptor humani generis, respice nos ad altare tuum humillime provolutos. Tui sumus, tui esse volumus; quo autem tibi coniuncti firmius esse possimus, en hodie sacratissimo Cordi tuo se quisque nostrum sponte dedicat.
Te quidem multi novere nunquam; te, spretis mandatis tuis, multi repudiarunt. Miserere utrorumque, benignissime Iesu, atque ad sanctum Cor tuum rape universos.
Rex esto, Domine, nec fidelium tantum qui nullo tempore discessere a te, sed etiam prodigorum filiorum qui te reliquerunt: fac ut domum paternam cito repetant, ne miseria et fame pereant. Rex esto eorum quos aut opinionum error deceptos habet aut discordia separatos eosque ad portum veritatis atque ad unitatem fidei revoca, ut brevi fiat unum ovile et unus pastor.
Largire, Domine, Ecclesiæ tuæ securam cum incolumitate libertatem; largire cunctis gentibus tranquillitatem ordinis. Perfice, ut ab utroque terræ vertice una resonet vox: “Sit laus divino Cordi, per quod nobis parta salus”.
Ipsi gloria et honor in sæcula. Amen.
Grego
Ἰησοῦ γλυκύτατε, ὁ τοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους λυτρωτὴς, ἀνάβλεψσον ἡμᾶς ἐνώπιόν σου ταπεινότατα προσκυνόντες. Σοὶ μὲν οὖν ἐσμέν τε καὶ εἶναι θέλομεν, ὄφρα δὲ βεβαιότερον συναπτώμεθα σοι, ἰδοὺ σήμερον ἕκαστος ἡμῶν τῇ παναγίᾳ σῇ καρδίᾳ ἑαυτὸν ἐκοντὶ ἐκθειάζει. Σὲ μὲν πολλοὶ οὐκ ἔγνωσαν ποτὲ, πολλοὶ δὲ τὰς ἐντολὰς σου ὀλιγωροῦντες ἠρνήσαντο: ἀμφοτέρους ἐλέησον, ἠπιώτατε Ἰησοῦ, καὶ ἅπαντας πρὸς τὴν ἁγίαν καρδίαν σου ἅρπαζε.
Γίνου βασιλεὺς, Κύριε, οὐ μόνον τῶν πιστῶν ἀπὸ σοῦ μηδέποτε πορευσαμένων, ἀλλὰ καὶ τῶν υἱῶν ἀσώτων σὲ καταλιπόντων· ποίησον αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον πατρικὸν ταχέως ἀνέρχεσθαι, μὴ πεῖνᾳ καὶ δίψᾳ ἀπόλωνται. Γίνου βασιλεὺς τῶν ἢ κακοδοξίᾳ ἠπατημένων ἢ ἔριδι χωριζομένων, καὶ αὐτοὺς εἰς τὸν ἀληθείας λιμένα καὶ εἰς τὴν πίστεως ἑνότητα ἄναγε, ἵν’ ἐν βραχεῖ μία ποίμην τε καὶ εἷς ποιμὴν γένηται.
Χάρισαι, Κύριε, τῇ σῇ Ἐκκλεσίᾳ ἀσφαλὴν μεθ’ ὑγιείας ἐλευθερίαν· χάρισαι πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν εἰρήνην· ποίησον μίαν κελαδεῖν φωνὴν κατὰ πᾶν κλίμα τῆς οἰκουμένης: «Τῇ θείᾳ καρδίᾳ κλέος, διὰ ἧς σωτερία ἡμῖν ἐγεννήθη».
Aὐτῇ ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.