e enviai do céu
um raio da vossa luz.
Vinde, pai dos pobres;
vinde, doador dos dons;
vinde, luz dos corações.
Consolador ótimo,
doce hóspede da alma,
doce refrigério.
No trabalho, descanso;
no ardor, frescor.
no pranto, consolo.
Ó luz beatíssima,
enchei o íntimo do coração
dos vossos fiéis.
Sem a vossa força,
nada há no homem,
nada há inocente.
Lavai o que é sujo,
regai o que é árido,
curai o que está ferido.
Dobrai o que é rígido,
aquecei o que é frio,
Reconduzi o desviado.
Dai aos vossos fiéis,
que em vós confiam,
os sete dons sagrados.
Dai o mérito da virtude,
dai o êxito da salvação,
dai a perene alegria.
Amém.
Vinde, Santo Espírito
Português
Latim
et emitte cælitus
lucis tuæ radium.
Veni, pater pauperum;
veni, dator munerum;
veni, lumen cordium.
Consolator optime,
dulcis hospes animæ,
dulce refrigerium.
In labore requies,
in æstu temperies,
in fletu solacium.
O lux beatissima,
reple cordis intima
tuorum fidelium.
Sine tuo numine
nihil est in homine,
nihil est innoxium.
Lava quod est sordidum,
riga quod est aridum,
sana quod est saucium.
Flecte quod est rigidum,
fove quod est frigidum,
rege quod est devium.
Da tuis fidelibus,
in te confidentibus,
sacrum septenarium.
Da virtutis meritum,
da salutis exitum,
da perenne gaudium.
Amen.
Grego
οὐρανόθεν δὲ πέμψον
τῆς σῆς αὐγῆς ἀκτῖνα.
Ἐλθὲ, πενήτων πατήρ·
ἐλθὲ, δωρεῶν δοτήρ·
ἐλθὲ, φάος καρδιῶν.
Βέλτιστε παράκλητε,
ψυχοδέγμων ἤπιε,
ἡδὺ ἀναψυκτικόν.
Ἀνάπαυμα καμάτων,
ἀνάκρασις καυμάτων
παραίφασις κλαυμάτων.
Ὦ φάος μακάρτατον,
κῆρος βαθὴ πλήρωσον
τῶν σοι πεπιστευκότων.
Ἄτερ τοῦ σοῦ νεύματος
φροῦδός ἐστιν ἄνθρωπος,
οὐδὲν ἐστιν ἄβλαπτον.
Λοῦε πᾶν τὸ πιναρόν,
βρέξον πᾶν αὐαλέον,
ἴασαι τετραυμένον.
Κάμπτε πᾶν τὸ ῥίγιον,
θάλπε πᾶν ἐψυγμένον,
νώμα οἶμον ἄτριβον.
Τοῖς πιστοῖς σου χάρισαι
ἐν σοί γε πεποιθόσιν
ἱερὰν ἑβδομάδα.
Δὸς ἀρετῆς τὸ γέρας,
δὸς ὅρον σωτηρίας,
δὸς ἀεὶ τυχεῖν χαρᾶς.
Ἀμήν.